HOME

   Terug naar 'Gedichtjes'

Wat dwarrelt daar ?

Het enige gedichtje dat mijn vader uit z'n hoofd kende,
is misschien al wel eeuwen oud, en
zelfs de woorden blijven een fijne herinnering,
gekoppeld aan mijn vroege kinderjaren. 

Want...ging het sneeuwen en was vader thuis,
dan wist ik wat er ging gebeuren.
Verwachtingsvol keek ik dan van de sneeuwvlokjes naar zijn gezicht
en .......
ja hoor, aan de grijns zag ik al, dat het er aan kwam...
De pijp werd leeg geklopt in de patroonhuls naast z'n stoel
(een overblijfsel uit de oorlogsjaren) 
en dan klonk het vrolijk:

wat dwarrelt daar, is 't witte wol ?
ziedaar, de ganse tuin ligt vol !
tot zelfs het dak is volbelaên,
en almaar houdt het sneeuwen aan
en in de lucht ?....het lijkt wel nacht !
daar zit nog menig wagenvracht.

Kijk, al wie zich op straat nog waagt
een flinke voorraad mét zich draagt
zijn jas is wit, en wit zijn hoed
zo stapt hij voort met dubb'le spoed.
waarom zo'n haast, gij wandelaar ?
't is immers geen gestolen waar !

(er zijn vroeger vast meer coupletjes van geweest)